Door: Yvom | Datum: 12-10-2009 | Laatst gewijzigd: 14-10-2009 | Bewustzijn

Onze samenleving verandert. De laatste jaren sneller dan anders, zo lijkt het. Samenlevingen horen te veranderen. Nieuwe ideeën en ontwikkelingen stellen de mensheid in staat om de beschaving verder te ontwikkelen. Normen en waarden, gewoontes en opvattingen kunnen in de loop der tijd achterhaald blijken te zijn, de cultuur verandert en past zich aan aan het individu. Of is het andersom? Wellicht passen wij ons als mens aan de cultuur aan? Sluiten cultuur en individu nog wel op elkaar aan? Stelt onze cultuur ons op dit moment in staat het beste uit onszelf te halen? Of gaat het niet zoals we zouden willen?

 

Wat is er aan de hand?

Op tv wordt je doodgegooid met alle berichten over onveiligheid. Geweld op straat, terrorisme, oorlog, dreiging, wereldproblematiek, ga zo maar door. De overheid krijgt daardoor steeds meer macht om iets aan die veiligheid te doen. Op zich alleen maar goed natuurlijk zou je denken, maar ondertussen krijgt de overheid steeds meer grip en controle over de bevolking. Denk maar eens aan alles wat je tegenwoordig verboden wordt. We gaan het maar normaal vinden, maar wie zijn zij nou eigenlijk om voor je te bepalen wat je doet, of je rookt, of je drinkt, enzovoort. Langzamerhand raken we eraan gewend te gehoorzamen, terwijl de overheid kwalijke zaken alleen maar zou moeten ontmoedigen en erover zou moeten adviseren. De laatste jaren zijn er gelukkig steeds meer mensen die zich dezelfde dingen afvragen als ik. Meer internetsites, meer journalisten en meer demonstraties proberen de aandacht te trekken.

Volgens mij zijn we enigszins vergeten waar een samenleving voor staat. Een Samen - Leving, dus samen leven. Vinden wij dat we nog steeds samen leven in dit land? Dat is volgens mij niet de mentaliteit die de meesten van ons hebben. Ieder voor zich, eerst geld dan mensen, dat lijkt eerder de mentaliteit te zijn. In sommige steden moet je uitkijken waar je loopt of wie je aankijkt, is dat nog samen leven? Kunnen wij onszelf dan nog wel een samenleving noemen?

 

Politiek en juridisch

Voorbeelden van de verharding zien we ook hoger niveau, namelijk op politiek en juridisch gebied. Steeds vaker waarschuwen belangenorganisaties en hoogleraren ons voor de overheid en bedrijven die de privacywetgeving aan hun laars lappen. We hebben in een paar jaar tijd te maken gekregen met de identificatieplicht. We hebben te maken gekregen met de traceerbaarheid van mobiele telefoons waardoor op de meter nauwkeurig berekend kan worden waar je je bevind, en die altijd afgeluisterd kunnen worden. Denk ook eens aan de chips die zich bevinden in nieuwe paspoorten en rijbewijzen. Denk aan preventief fouilleren. We zien de bewapening van politiemensen in Nederland en Amerika een militair karakter krijgen. Inmiddels is het 'preventief fouilleren', waarbij iedereen aangehouden wordt om te fouilleren, een feit op meerdere openbare ruimtes, en wijzen onderzoeken uit dat Nederland in de Europese top drie staat als het gaat om het aantal afgeluisterde telefoongesprekken. In de wetgeving is opgenomen dat al het mailverkeer zes maanden opgeslagen wordt. Overal zien we steeds meer camera's, beveiliging, alles wat je betaalt met pas of chip kan worden geregistreerd, er komt steeds meer politie met soms zelfs een militair karakter (in sommige gevallen staat de politie in de VS zelfs met machinegeweren bewapend), mensen kunnen als terrorist bestempeld worden en opgesloten worden zonder enig proces, omdat de grondrechten afgenomen kunnen worden in dergelijke gevallen. Nog steeds niets aan de hand op zich. Maar waar stopt deze ontwikkeling? Waar ligt de grens?

Je kan je afvragen.. En? De overheid krijgt meer controle over ons.. ze hebben het beste met ons voor en we kunnen stemmen. Wat is er erg aan als we een Nieuwe Wereld Orde, één wereldregering zouden krijgen? Het is toch voor ons allemaal beter als we met de hele wereld samenwerken? Zelfs als je niet gelooft in de macht van de leden van de Superklasse die achter de schermen het grootste deel van de wereld al bespelen. De Amerikaanse president zelf is niet zo machtig als we denken, zodra je ziet door welke organisaties hij beïnvloed wordt die de werkelijke macht hebben. Er zijn teveel beren op de weg. Ik snap dat er best een ideologische gedachte achter kan zitten. Tegen armoede, tegen oorlog, voor milieu.. Helaas zou het in de praktijk anders werken. Er zou geen oorlog meer zijn, maar iedereen die de regering tegenspreekt is een terrorist en zal gestraft worden. Denk eraan welke kant het nu opgaat. Privacy wordt steeds meer opgeofferd. Rechten worden ontnomen. We geven macht weg aan de zo weinig mensen waarvan we verwachten dat ze er geen misbruik van maken omdat ze de overheid zijn. Maar wat als dat verandert? Vaak geven we vrijheden weg voor de 'veiligheid', en soms zonder dat je het door hebt. Nu al wordt alles wat je doet geregistreerd, bijvoorbeeld als je pint of reist met de OV chip. Als je belt. Zelfs als je telefoon uitstaat kan men je microfoontje afluisteren. Emails en SMSjes kunnen en mogen gelezen worden omdat er geen briefgeheim op rust. Er zijn voorstanders van een RFID chip om te implanteren bij mensen, waarmee je kan betalen in de supermarkt en dergelijke, en dat je teruggevonden kan worden met de satelliet mocht er ooit iets met je gebeuren, waarbij alle 'terroristen' en criminelen gevolgd kunnen worden.

Speelfilms zijn gemaakt voor een spannend verhaal, fictie, maar om jezelf een beeld te geven.. denk aan V for Vendetta. Denk aan Equilibrium, the Matrix, H2O, denk aan alle films over de toekomst waar de overheid alle macht gekregen heeft. Het is niet ondenkbaar. Als we vrijheid willen behouden moeten we oppassen voor de NWO, waarin alles in de wereld geregeld en gestuurd word, overgeleverd aan de grillen van een handvol mensen. Die zitten heus niet achter alles wat er in je persoonlijke leven gebeurt. Maar achter de schermen zijn een aantal hoge mensen met veel macht en geld die hun eigen agenda nastreven en op die manier politici gebruiken als marionetten.
Tegenwoordig wordt niet meer geregeerd door de mensen (je kan je ook afvragen tot hoever dat ook wenselijk is, zie blog Democratie 2.0), maar regeert de angst timorcratie of vereorcratie. Angst bepaalt dat jij stemt op een partij die meer veiligheid zegt te bieden. Een partij die Irak aanvalt en Bush steunt. Angst regeert dit lang, ingeboezemd door de media. Maar voor wie zouden we nu eigenlijk echt moeten vrezen?

Er wordt meer dan eens geopperd dat dit de eerste tekenen zijn van een politiestaat. Er zijn genoeg nieuwsberichten en is genoeg foto- en videomateriaal om dit beeld te bevestigen. De gevolgen zouden wel eens alarmerend kunnen zijn. Mensen doen het af met: ik heb toch niets te verbergen. Maar intussen krijgt de overheid wel steeds meer macht door ons eigen toedoen, en zij hebben uiteindelijk de macht om te bepalen wanneer iets 'terroristisch gedachtengoed' is. Wie bepaalt of jij niks te verbergen hebt?

Ik ben het absoluut niet eens met een overheid die vrijheden wegneemt en privacy terugdringt om een gevoel van veiligheid te creëren. Dit is namelijk geen veiligheid, maar schijnveiligheid. Het resultaat is namelijk dat als ik mijn paspoort niet bij me heb (Ausweis bitte!) ik een boete krijg van € 40,- maar dat ik tegelijkertijd in de krant moet lezen dat iemand die al bekend was bij de politie, iemand in het weekend doodgetrapt heeft. Of dat iemand die een postbode met een hamer doodslaat 2 jaar celstraf krijgt. Dit is wat ik bedoel met schijnveiligheid; de burger strikken in regeltjes en wetjes die het gevoel geven dat hij veilig is, zonder dat het er werkelijk veiliger op wordt. Wie weet wordt de strijd tegen het terrorisme zo hard dat ook deze site wordt gezien als een terreursite, omdat het aanzet zou kunnen zetten tot gedachtes die recht tegenover de gewenste opvatting staan. 'Either you are with us, or you are against us' zoals Bush dat vroeger zo mooi verwoordde.

Reden genoeg om te overheid flink te wantrouwen. Of ligt het niet zo simpel?

 

Overstijging van het paradigma

Dit probleem overstijgt het dogma van de drieëenheid overheid, bedrijf en volk. We kunnen de overheid niet de schuld geven wanneer we elkaar op straat de koppen in blijven staan. Ik hou niet van de camera's die me in de gaten kunnen houden, zelfs al heb ik niks te verbergen. Totdat ik een groep jongens tegenkom die me hun gevechtskunsten nader uit willen leggen, dan ben ik blij wanneer die camera eventueel de jongens afschrikt. We kunnen niet bedrijven de schuld geven, zolang het onze behoeftes zijn die zij proberen te bevredigen, en zolang wijzelf in die bedrijven werken. De problemen die wijzelf veroorzaken schuiven we af op alles en iedereen dat groter dan onszelf is; de overheid, de bedrijven, de VS.. maar we zien niet dat we zonder al die vervelende wetten en beperkingen er misschien nog erger aan toe zijn. En dat doet me pijn om te zien, dat de verschrikkelijke dingen als de RFID chip, bodyscanner, identificatieplicht, het opslaan van je bel- en surfgegevens etc, veroorzaakt worden juist door de mensen die zoveel beter verdienen.

De enige manier waarop we hiermee om kunnen gaan is volgens mij dan ook niet door overheid en bedrijf de schuld te geven. Alle drie de partijen hebben een evenredige verantwoordelijkheid, en alle drie de partijen lijken deze verantwoordelijkheid te ontkennen.

 

Conclusie

Zijn de overheid en bedrijven dan zonder schuld? Absoluut niet, zij dragen een enorme maatschappelijke verantwoordelijkheid, en tot nu toe komen ze daar met gemak onderuit. In sommige gevallen zien we dat maatschappelijk verantwoord ondernemen een hot item wordt, maar vaak ook alleen maar weer om 'de concurrentie voor te zijn'.
Vooral in de politiek gebeuren dingen die een enorme invloed hebben op alles wat hierboven beschreven staat. Denk aan hoe de overheid ons een EU-verdrag door de strot heeft gewerkt dat voor 96% gelijk is aan de EU-grondwet die wij wegstemden toen we nog de kans kregen, in het referendum.

Denk al aan de hele oorlog in Irak en hoe dat de kijk op moslims veranderd heeft. Een oorlog tegen een onzichtbare vijand, waardoor men zich onveilig voelt en de overheid meer macht naar zich mag toetrekken. Een oorlog gebaseerd op leugens. Leugens waar een groot deel van de Nederlandse bevolking geen waarde aan lijkt te hechten; onze eigen dagelijkse activiteiten slokken al onze interesse op.
Maar ik geloof heilig in de mens. Ik weet zeker dat we het in ons hebben om er iets mooiers van te maken. Maar dan is een beschuldigende vinger naar de overheid niet genoeg, je zal er ZELF iets aan moeten doen, onder andere door je gedrag naar anderen op straat, je gedrag op je werk, je koopgedrag, en het gedrag wat betreft het steunen van goede doelen, vrijwilligerswerk, en de straat opgaan wanneer er een demonstratie wordt gevoerd waar je achter staat.

Kunnen wij onszelf nog een Samen-Leving noemen? Gelukkig zie ik zoveel goede initiatieven om me heen die laten zien hoe graag mensen er weer iets moois van willen maken. Dat zijn ervaringen die we allemaal wel zien, maar die overschaduwd worden door de berichtgeving en de angst die zo hardnekkig heerst. Ik denk dat de vraag van deze blog in deze generatie beantwoord zal worden.

Bron: zoekdewaarheid.nl